1946an, Britainiar gobernuko batzorde batek Benjamin Britteni eskatu zion obra musikal bat idatz zezan hezkuntza-helburuak zituen film baterako. Filmaren xede nagusia zen ikasleek orkestraren instrumentuen soinuak ezagutzen eta ezberdintzen ikastea. Brittenek “gai bat bariazioekin” konposatzea erabaki zuen, non bariazio bakoitzak instrumentu familia bat erakutsiko baitzuen. Partiturarekin batera, narrazio bat ere bazegoen, bariazio ezberdinen arteko trantsizioetan irakurriko zena. Narrazio horrek instrumentu familia ezberdinak eta familia bakoitza osatzen duten kideetako bakoitzaren ezaugarriak deskribatzen ditu. Lan hau narrazioarekin edo narraziorik gabe interpreta daiteke, hau da, kontzertu gisara.

Horretarako, Brittenek “gai” baten beharra zuen. Begirada atzera bota zuen, iragana inspirazio iturri izateko, eta Henry Purcell XVII. mendeko konpositore ingeles handiaren gai bat hartu zuen maileguan. Re minorrean dagoen gaiaren izaera bizia eta energia rondotik dator, eta musika inzidental gisa dago idatzita Aphra Behn (1640-1689) idazle eta espioi britainiar bikainaren antzerki piezarako, “Abdelazar edota mairuaren mendekua” izenekorako, hain zuzen ere.

Lan honek sobera bete zuen konpositoreak jaso zuen eskariaren helburua, izan ere, “Orkestra-gida gazteentzat” gisa ezagutzen da; azpitutulu moduan, “Bariazioak eta fuga Herny Purcellen gai baten gainean” du.Lan honek denboraren joana jasan du, harik eta hezkuntza esparrura zabaldu eta munduko edozein orkestra sinfonikoren errepertorioan funtsezko lan bihurtu arte.